දමිටු හා අදමිටු සමාජය
1 සලමොන් නිරිඳුන්ගේ හිතෝපදේශ මේ ය:
නැණවත් පුතා පියා හට ප්‍රීතියකි, අනුවණ පුතා මවට ශෝකයකි.
2 වංකකමින් ලබන වස්තුව නිෂ්ඵල වෙයි;
එහෙත් අවංකකම මරණින් මුදයි.
3 සමිඳාණෝ දැහැමි දනා හාමතට නොහරින සේක;
එහෙත් දුදනන්ගේ මන දොළ නිෂ්ඵල කරන සේක.
4 අලසකමින් දිළිඳුකම උපදියි;
කඩිසරකමින් ධනය උපදියි.
5 ගිම්හානයෙහි අස්වැන්න රැස් කරන්නා නැණවත් පුතෙකි;
අස්වැන්න කාලයෙහි නිදන්නා නින්දිත පුතෙකි.
6 දැහැමියන්ගේ හිස මත ආසිරි පැතිරෙයි;
දුදනන්ගේ වචනවල සැහැසිකම සැඟවෙයි.
7 දැහැමි දනා සැමරීම වාසනාවකි;
එහෙත් දුදනන්ගේ නාමය පිළිකුලකි.
8 පැණවතා අණපණත් පිළිගනියි;
නන්දොඩන මෝඩයා වැනසී යයි.
9 අවංක ව හැසිරෙන්නා සුව සේ වසයි;
වංක මඟෙහි යන්නාගේ ක්‍රියා එළි වෙයි.
10 වපර ඇසින් වරද දෙස බලන්නා කරදර උපදවයි;
එහෙත් නිර්භය විවේචනය කරන්නා සාමය ගෙන දෙයි.
11 සුදනන්ගේ කතාව ජීවන උල්පතකි;
දුදනන්ගේ වචනවල සැහැසිකම සැඟවී ඇත.
12 වෛරය කලහ උපදවයි;
ප්‍රේමය වැරදි නොතකයි.
13 නුවණැත්තා සිහිනුවණින් කතා කරයි;
අනුවණයා කස පහර ලැබිය යුතුයි.
14 නැණවත්හු දැනුම රැස් කරගනිති;
එහෙත් මෝඩයන්ගේ කතාව විනාශය ළං කරගනියි.
15 ධනවතාගේ ධනසම්පත ඔහුට බලකොටුවකි;
දිළින්දාගේ දිළිඳුකම ඔහුට විනාශයකි.
16 දමිටුන්ගේ විපාකය ජීවනය වේ;
අදමිටුන්ගේ විපාකය විනාශය වේ.
17 ශික්ෂා පිළිපදින්නා ජීවන මඟ යයි;
අවවාදයට පිටු පාන්නා මුළා වී යයි.
18 බොරු කියන්නා වෛරය උපදවන්නෙකි;
කේලාම් පතළ කරන්නා අඥානයෙකි.
19 කතාව වැඩි තැන වරදට ඉඩ ඇත;
සිය මුව රැකගන්නා නුවණැත්තෙකි.
20 සුදනන්ගේ තෙපුල් පිරිසිදු රිදී මෙනි;
දුදනන්ගේ බසෙහි කිසි හරයක් නැත.
21 දැහැමියන්ගේ බස් බහු ජන හිත සුව පිණිස වේ;
එහෙත් අනුවණයෝ අනුවණකමින් වැනසෙති.
22 සමිඳුන්ගේ ආසිරි සෞභාග්‍යය සලසයි;
දැඩි ශ්‍රමයෙන් එය වැඩි කළ නොහැක.
23 අනුවණයාගේ විනෝදය නපුරු ක්‍රියා කිරීම ය;
නුවණැත්තාගේ ප්‍රීතිය ප්‍රඥාව ලැබීම ය.
24 දුෂ්ටයා බිය වන දේ ම ඔහු පිටට එයි;
ධර්මිෂ්ඨයා කැමැති වන දේ ම ඔහුට දෙනු ලැබෙයි.
25 සැඬ සුළඟ පහවෙත් ම දුදනෝ ද පහ වී යති;
එහෙත් සුදනන්ගේ අත්තිවාරම් සදා පවතිනු ඇත.
26 අලසයාගෙන් කිසි වැඩක් නොගන්න;
ඔහු, දත්වලට විනාකිරි ද ඇස්වලට දුම ද මෙන් වනු ඇත.
27 සමිඳුන් කෙරෙහි ගෞරවය දිගාසිරි දෙයි;
එහෙත් දුෂ්ටයෝ අඩු වයසින් මිය යන්නහු ය.
28 දමිටුන්ගේ පැතුම සොම්නස ගෙන දෙයි;
අදමිටුන්ගේ පැතුම නිෂ්ඵල වෙයි.
29 සමිඳුන්ගේ මඟ අවංක අයට බලකොටුවකි;
අයුතුකම් කරන්නන්ට එය මහ විපතකි.
30 දැහැමියා සිය තැනින් කිසිදා නොසෙල් වෙයි;
එහෙත් දුෂ්ටයාට දේශයෙහි තැනක් නැති වෙයි.
31 දැහැමියාගේ මුවින් ප්‍රඥාව ගලා යයි;
එහෙත් ප්‍රයෝගකාරී දිව සිඳදමනු ලැබෙයි.
32 දැහැමියා සිය මුවින් ප්‍රස්තාවෝචිත දේ කියයි;
එහෙත් දුෂ්ටයා කතාවෙන් කැරලිකාර දේ පවසයි.
