1 ඔබ අහස පළාගෙන නොබසින්නේ මන් ද?
එවිට කඳු ඔබ තුමාණන් දැක බියෙන් කම්පා වනු ඇත.
2 ලැව් ගින්න කැළෑව දල්වන්නාක් මෙන් ද ගින්න වතුර උතුරවන්නාක් මෙන් ද ඔබ ඉදිරියෙහි ජාතීන් කම්පා වන පිණිස ඔබේ බලය සතුරන්ට පෙන්වනු මැනව.
3 අප බලාපොරොත්තු නොවූ භයානක දේ එක් කලක ඔබ කළ විට කඳු ඔබ ඉදිරියේ බියෙන් කම්පා වුණේ ය.
4 තමන් කෙරෙහි විශ්වාසය තබන අය උදෙසා මෙවැනි ක්‍රියා කරන දෙවි කෙනෙකු ගැන කනින් අසා තේරුම්ගත්,
ඇසින් දුටු කෙනෙක් කිසි කලක නොසිටියේ ය.
5 දැහැමි ක්‍රියාවන් ප්‍රිය කරන, ඔබේ මාර්ගය මෙනෙහි කරන අයට ඔබ මඟපෙන්වන සේක;
අප පව් කළ විට ඔබ අප සමඟ කෝප වී සිටි සේක;
ඔබ කෝප වූ බැවින් අපි පුරාණයේ සිට පාපයෙහි ඇලී ගැලී සිටියෙමු.
අපට ගැළවීම ලැබේ ද?
6 අපි සියල්ලෝ ම අපවිත්‍ර ව සිටියෙමු;
අපේ සියලු දැහැමි ක්‍රියා කිළුටු වස්ත්‍ර වැනි ය.
අපි සියල්ලෝ ම ගහක කොළයක් මෙන් පර වී යන්නෙමු.
අප කරන අපරාධ නිසා සුළඟකින් මෙන් අප ගසාගෙන යයි.
7 ඔබට යාච්ඤා කරන කිසිවෙක් නැත.
ඔබේ පිහිට සොයන කිසිවෙක් නැත;
මන්ද, ඔබේ වත සඟවාගෙන අපේ පව් නිසා අපට අපරාධයන්ට ගොදුරු වීමට ඔබ ඉඩ හැර ඇත.
8 එහෙත් සමිඳුනි, ඔබ අපේ පියාණෝ ය.
අපි මැටි ය;
ඔබ අපේ කුඹල්කාරයාණෝ ය.
ඔබ අප නිර්මාණය කළ සේක.
9 සමිඳුනි, අප කෙරේ අධික ලෙස උදහස් නුවුව මැනව.
අපේ අපරාධ සදහට ම අමතක කළ මැනව.
අනේ බැලුව මැනව!
අපි සියල්ලෝ ම ඔබේ සෙනඟ ය.
10 ඔබේ ශුද්ධ නගරය පාළුකරයක් මෙන් වී ඇත.
ජෙරුසලම පාළු නටබුන් නගරයක් වී ඇත.
11 අපේ මුතුන්මිත්තන් ඔබට පැසසුම් පැවැත්වූ ස්ථානය වන අපේ අලංකාර දේව මාලිගාව ගිනිබත් වී ඇත.
සියලු සුන්දර තැන් නටබුන් වී ඇත.
12 සමිඳුනි, මේ ගැන ඔබ කම්පා වන්නේ නැද් ද?
ඔබ නිශ්ශබ්ද ව සිට අප තද දුකට පමුණුවන සේක් ද?
