මිනිසාගේ දුෂ්ටකම
සමිඳාණන් වහන්සේගේ සේවක දාවිත්ගේ ගීතයකි.
1 දුදනාගේ හද පත්ලෙහි පවට පෙළඹීම ඇත;
ඔහු තුළ දේව ගරුබිය නැත.
2 සිය අයුතුකම් හෙළි වී පිළිකුල් කරනු නොලබන්නේ යැයි ඔහු තමා ම පාරට්ටු කරගනියි.
3 ඔහුගේ මුඛය අයුතුකම හා වංචාවෙන් පිරී ඇත;
ඔහු ප්‍රඥාවට පිටුපා යහපත නොකරයි.
4 ඔහු යහනේ සිටින විට පවා මැරවරකම් යෝජනා කරයි;
අයහපත් මඟක ම හැසිරෙයි;
නපුරු කිසිවකට පිළිකුල් නොකරයි.
දෙවිඳුන්ගේ යහපත්කම
5 සමිඳුනි, ඔබේ නොනස්නා පෙම්කඳ අහස දක්වා නඟියි;
ඔබේ විශ්වාසවන්තකම වලාකුළු ඉක්මවා යයි.
6 ඔබේ දැහැමිකම උස් කඳුවැටි හා සමාන ය;
ඔබේ විනිශ්චයයෝ මහ සයුර මෙන් ගැඹුරු ය.
සමිඳුනි, ඔබ මිනිසා ද මෘගයා ද රක්නා සේක.
7 ඔබේ නොනස්නා පෙම්කඳ කොතරම් අනගි ද?
නර සුර දෙගොල්ල ම ඔබේ පියාපත් සෙවණෙහි රැකවරණය ලබති.
8 ඔව්හු ඔබේ මැදුරෙහි සව්සිරි සැපතින් මොනවට සතුටු වෙති;
ගලා යන ඔබේ ප්‍රීති ගංගාවෙන් ඔබ ඔවුන්ට බොන්න දෙන සේක.
9 ජීවන උල්පත ඔබ වෙත ඇත;
ඔබේ එළියෙන් අපි එළිය දකිමු.
10 ඔබ හඳුනන අයට ඔබේ තිර පෙම්කඳ ද අවංක සිත් ඇති අයට ඔබේ දැහැමිකම ද නොනවත්වා පෙන්නුව මැනව.
11 උඩඟු අය මට පහර නොදෙත් වා!
නපුරු අය මා පලවා නොහරිත් වා!
12 දුදනෝ බිමට වැටී පෙරළී සිටිති.
ඔවුන්ට තවත් නැඟිටීමක් නැත.
